Polski Związek Lekkiej Atletyki był jedną z pierwszych organizacji sportowych w niepodległej Polsce.  Siedziba Związku znajdowała się początkowo we Lwowie, który był najprężniejszym ośrodkiem w tej dyscyplinie. W celu propagowania lekkiej atletyki i integracji środowiska Związek postanowił od razu zorganizować mistrzostwa Polski, co nie było wcale proste, bo w kształtującej się dopiero i toczącej wciąż wojny Polsce istniało wówczas zaledwie kilka klubów lekkoatletycznych. Pierwsze zawody, które uznawane są za mistrzostwa Polski w Lekkiej Atletyce,  odbyły się w połowie lipca 1920 roku we Lwowie na stadionie Pogodni, bo był  to wówczas jedyny nowoczesny stadion lekkoatletyczny w kraju. W imprezie wystartowali sami mężczyźni. Tytuły mistrzów kraju przyznano wtedy tylko tym sportowcom, którzy uzyskali wyniki lepsze od minimów uprawniających do startu w igrzyskach olimpijskich  w Antwerpii. Wyczynu tego dokonało czterech zawodników (Stanisław Sośnicki, Wacław Kuchar, Kazimierz Cybulski i Sławosz Szydłowski), ale w związku z ofensywą bolszewików, Polska nie wystartowała w ogóle w igrzyskach w Belgii.

Dopiero zawody w  sierpniu 1921 roku obywały się w normalnej sytuacji, kiedy grzmot armat nie zakłócał rywalizacji sportowców.  Najwięcej złotych medali zdobył wtedy Kazimierz Cybulski z Pogoni Lwów (w pochnięciu kulą i pchnięciu kulą oburącz,  w rzucie dyskiem i rzucie dyskiem oburącz, skoku wzwyż z miejsca, skoku o tyczce, pobił przy tym dwa rekordy Polski – w rzucie kulą i rzucie dyskiem). Cztery złota zdobył zawodnik warszawskiej Polonii Stanisław Sośnicki, który wygrał biegi na 100 metrów i 200 metrów oraz skoki w dal i w dal z miejsca. Dominacja gospodarzy w tych mistrzostwach była jednak niekwestionowana - zawodnicy Pogoni zdobyli 14 złotych medali na 19 rozgrywanych dyscyplin.

Swoje ogromne sukcesy sportowe na progu niepodległości lwowski klub zawdzięczał w dużej mierze rodzinie Kucharów, bogatych  właścicieli kin, którzy przyczynili się do założenia Pogoni  i przez lata byli jej głównymi sponsorami. W Pogoni grało, skakało i biegało sześciu braci Kucharów. Najsłynniejszy z nich, Wacław,  stał się najbardziej wszechstronnym polskim sportowcem.  Bił rekordy i zdobywał tytuły mistrza kraju w biegach, skokach, dziesięcioboju, łyżwiarstwie, jeździł na nartach,  grał w hokeja i piłkę nożną.  Wystąpił m.in. w pierwszym meczu reprezentacji Polski z Węgrami.   Wziął też udział w paryskich igrzyskach olimpijskich. Nic dziwnego, że bezapelacyjnie zwyciężył w pierwszym plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego polskiego sportowca.

(Na zdjęciu: Zawody lekkoatletyczne na stadionie Pogodni Lwów, na którym odbywały się pierwsze w niepodległej Polsce mistrzostwa kraju w Lekkiej Atletyce.)